Trening motoryczny.
Witam, dzisiaj postaram się opisać Państwu na czym polega trening motoryczny i co tak naprawdę on nam daje.
Motoryka (duża) – jest to sprawność ruchowa całego ciała.
Na początku lat 50-tych XX wieku najlepsi zawodnicy przebiegali w czasie meczu dystans 2,5-3,5 km, np: Garrincha, Di Stefano, natomiast na początku XXI wieku 12 do 14 km, np. David Beckham – 11,8, Michael Owen – 12,3, Deco – 13,0 km. Ten przykład pokazuje, jakie zmiany nastąpiły w futbolu i jak wzrosły wymagania w stosunku do piłkarzy. Podstawą skutecznego działania piłkarza w czasie gry w piłkę nożną są umiejętności piłkarskie. Z kolei dobre dyspozycje motoryczne: wytrzymałościowe, szybkościowe, siłowe i koordynacyjne zapewniają wyższy poziom umiejętności piłkarskich. Stąd też jest oczywiste dlaczego tak wielką wagę przywiązuje się na treningu do przygotowania motorycznego. Należy je odnosić do wymagań, jakie rzutuje mecz piłkarski, a także do wymagań przygotowania do sezonu. Zarówno w jednym jak i drugim przypadku chodzi o wykształcenie takich dyspozycji psychomotorycznych, które zapewnią zawodnikowi skuteczne wypełnianie zadanych mu poleceń.
Tradycyjne przygotowanie motoryczne zawodnika opiera się na doskonaleniu w pierwszej kolejności mechanizmów tlenowych organizmu a następnie beztlenowych. Podstawę piramidy treningowej tworzy aktywność angażująca procesy tlenowe. Następnie na bazie wytrzymałości tlenowej kształtowane są pozostałe zdolności motoryczne: wytrzymałość beztlenowa, szybkość, siła dynamiczna.
Wysoki poziom wytrzymałości tlenowej pozwala piłkarzowi na uzyskanie wysokiej aktywności w spotkaniu i utrzymanie jej przez jak najdłuższy czas w meczu. Dobrze wpływa to na narastające zmęczenie oraz szybszą regenerację organizmu w czasie meczu i po jego zakończeniu. Stanowi podstawę pod wysoką i stabilną formę sportową. Wydłuża czas gry w komforcie psychomotorycznym, co ma wpływ na utrzymanie jak najwyższych dyspozycji techniczno-taktycznych. W końcu odpowiedni poziom wytrzymałości tlenowej jest potrzebny do podniesienia efektywności treningu szybkościowego, np. do odbudowy zasobów fosfokreatyny po każdorazowym sprincie.
Tradycyjne treningi motoryczne koncentrują się głównie na wytrzymałości tlenowej spychając na dalszy plan kształtowanie dyspozycji, które dla współczesnego zawodnika są przecież niezbędne – szybkościowo-siłowe w formie krótkotrwałych wysiłków eksplozywnych (starty, sprinty, wyskoki, przyspieszenia, wślizgi). W tradycyjnej koncepcji treningu proporcja pomiędzy wytrzymałością a wysiłkami szybkościowymi, eksplozywnymi jest niezrównoważona. Taki rodzaj treningu nie wytrzymuje próby czasu. W XXI w gra w piłkę nożną wymaga podporządkowania treningu wytrzymałościowego treningowi szybkościowo-siłowemu i zwrócenia większej uwagi na jakość, a nie ilość stosowanych ćwiczeń.