Trening dynamiczny – stały
Najbardziej wyróżniającą się właściwością treningu dynamicznego stałego jest – jak sama nazwa wskazuje -stały opór. Dobrym przykładem TDS jest używanie wolnych ciężarów lub przyrządu, który nie zmienia oporu, ale kieruje go w innym kierunku. Nacisk przesuwa się na inne części danej grupy mięśni. Gdy na przykład pracuje się nad barkami na przyrządach, opór pozostaje stały przez cały zakres ruchu. Jest identyczny dla dolnej i dla górnej pozycji zakresu ruchu. Zmienia się jedynie kierunek wektora siły oporu. Wektor sam zmienia kierunek w czasie przesuwania się po łuku drogi i następnie powraca do poprzedniego położenia, gdy barki pozwolą ciężarowi powrócić do początkowej pozycji.
Trening dynamiczny – zmienny
Ten rodzaj treningu odpornościowego zaczyna się wtedy, gdy kończy się trening dynamiczny stały. Podczas gdy w TDS występuje stały, nigdy nie zmieniający się opór dostosowany do dynamiki ciała, TDZ można dopasować do zmieniającej się podczas zakresu ruchu siły mięśni. Chociaż niewielu przyrządom udaje się osiągnąć ten cel, istnieją takie, których działanie jest bardzo zbliżone.
Urządzenie Hammer Strength wykorzystuje stałą wielkość oporu. Ale na przykład produkty firmy Strive dają możliwość większego wyboru poziomu oporu w czasie wykonywania ćwiczenia. Sprzęty Strive najskuteczniej wykorzystują zasadę TDZ, ponieważ pozwalają użytkownikowi na zwiększenie oporu na początku, w środku albo na końcu zakresu ruchu w górnej pozycji lub na początku w dolnej. Można do tego dopasować opór stawiany przez maszynę. Sprzęty Strive są najlepiej przystosowane ze wszystkich przyrządów opracowanych na zasadzie zastosowania metody TDZ. Pozwalają one na dopasowanie treningu do mechaniki ciała.