Społeczny kontekst samooceny karier sportowych uczniów-zawodników SMS.

Społeczny kontekst samooceny karier sportowych uczniów-zawodników SMS.

Tylko 11,2% badanych uważało swoją dotychczasową karierę za udaną – tab. 12.13, ponad połowa z nich 53,7% sądziła, że dotychczas była ona częściowo udana. Stopień zadowolenia młodzieży maleje wraz ze wzrostem wieku badanych. Przełomowym wiekiem dla takiej oceny badanych był wiek 16-17 lat.

W kolejnych korelacjach: tab. 12.14,12.15 i 12.16 zróżnicowania w postawach i ocenach własnej kariery sportowej były niewielkie choć w przypadku zmiennej pochodzenie społeczne bardziej było widoczne zadowolenie badanych inteligenckiego pochodzenia i spory procent częściowo zadowolonych w stosunku do pozostałych badanych o innym pochodzeniu społecznym.

Stopień pełnego zadowolenia uczniów SMS wyniósł 26% a 37% badanych było zadowolonych z kariery w znacznie mniejszym stopniu. Natomiast 1/4 badanych nie należała raczej do zadowolonych. Te oceny nie należą do złych. Choć należy się zastanowić czy 63% łącznie zadowolonych to dobry wskaźnik dla SMS i całego systemu szkolenia sportowego młodzieży opartego na szkołach mistrzostwa sportowego. W ocenie tego faktu ważny jest punkt odniesienia dla tej oceny.

W przypadku dążeń sportowych tab. 12.17 ponad połowa badanej młodzieży wyrażała chęć zakwalifikowania się do kadry olimpijskiej i kadry seniorów. Widocznie rola olimpijczyka była atrakcyjniejsza od innych. Świadczyło o tym 34,6% wyborów do 19,8% wskazań przez badanych kadry seniorów jako przedmiotu ich aspiracji. Te wybory to także realność ich pragnień. Niektórzy badani sądząc po ich poziomie sportowym wyrażali swoje pragnienia na wyrost.

W zakresie oceny celów życiowych młodych sportowców z SMS-ów, równie ważnym był zakres i wysokość ich aspiracji edukacyjnych tab. 12.18. Około 80% respondentów, uczniów-sportowców chciało studiować, a z tego grona badanych sportowców 46,3% chciało podjąć studia na AWF-ach, czyli można potraktować ich doświadczenia szkolne jako swoistą preorientację zawodową do sportu i kultury fizycznej. Czy można ten fakt traktować jako wynik właściwie funkcjonującego procesu socjalizacji do sportu i w sporcie? Niewątpliwie badana przez nas młodzież należała do młodzieży o rozbudzonych oczekiwaniach i aspiracjach jak widać nie tylko sportowych [Karwacki A., 1997].