I śniadanie powinno być posiłkiem pełnowartościowym i wysokoenergetycznym, ponieważ jest spożywane po dłuższej przerwie przeznaczonej na nocny wypoczynek. Podstawą śniadania powinno być mleko w postaci napoju lub zupy. Obok białego pieczywa konieczne jest pieczywo razowe lub graham, do tego masło, sery, jaja, wędliny, pasty rybne, dżemy itp. Warzywa podaje się w zależności od sezonu: szczypior, rzodkiewki, liście sałaty, pomidory, paprykę.
II śniadanie jest również ważne, gdyż przerwa między śniadaniem i obiadem jest na ogół dość długa. Praktycznie są to kanapki z różnymi pastami, wędliną, rybą. Dzieci i młodzież powinny do tego posiłku otrzymywać szklankę mleka. Należy także pamiętać o dodatku warzyw lub owoców – przynajmniej jabłek.
Obiad powinien składać się z zupy, drugiego dania i deseru, ale przy dobrze skomponowanych składnikach może to być pełnowartościowy posiłek jednodaniowy (uzupełniony zawsze surówką lub owocami). Przygotowując obiad należy wykorzystywać produkty z tych grup, których nie uwzględniono w zestawie śniadaniowym i nie przewiduje się uwzględnić na kolację; szczególnie ważny jest udział białka zwierzęcego. Nie musi to być wyłącznie mięso; smaczne i pełnowartościowe są także potrawy, w których mleko, sery i jaja łączy się z ziemniakami, owocami, kaszą, makaronem itp.
Kolacja w wielu domach bywa jedynym posiłkiem, do którego zasiada cała rodzina. Wówczas szczególnie trzeba zadbać nie tylko o jego wartość, ale również o estetykę podania i nastrój. Kolacja nie powinna być zbyt obfita, a u osób ze skłonnością do tycia może być nawet znacznie ograniczona. Polecane są potrawy lekkostrawne, ale pełnowartościowe, np.: różnego rodzaju sałatki, warzywa gotowane (fasola szparagowa, kalafiory), leniwe pierogi. Zamiast tradycyjnej herbaty można podać napój owocowy lub mleczny.
Z kolacji – szczególnie spożywanych późno – należy wykluczyć potrawy ciężkostrawne z grochu, fasoli, grzybów oraz tłuste zapiekanki i bigosy.