Szybkość
Poziom szybkości powinien być doskonalony przede wszystkim w różnorakich zadaniach specjalistycznych. W zajęciach ogólnych trening szybkości powinien sprowadzać się do treningu wspomagającego (w tym form lekkoatletycznych), obejmującego m.in. następujące elementy: doskonalenie kroku biegowego w sprincie, ćwiczenia skracające czas reakcji, ćwiczenie z akcentem na szybkość rzutów lekkim sprzętem, ćwiczenia rytmu kroku biegowego, np.biegi przez listwy określające długość kroku biegowego (rytm), biegi z prędkością kontrolowaną, biegi z przyspieszeniem (biegi po wirażu, ze zmianą kierunku), biegi z prędkością max, wieloskoki (jednonóż, obunóż), skipy A, B i C.
Wytrzymałość
Rozwój wytrzymałości w wieku 16-19 lat odbywać się powinien głównie poprzez realizację zwiększonej objętości i intensywności zajęć w porównaniu do treningu w klubach macierzystych. W ramach treningu ogólnego wiodącym zadaniem jest rozwój i stabilizacja wytrzymałości tlenowej, jako podstawy do realizacji obciążeń treningowych w ogóle oraz jako czynnika wpływającego pozytywnie na dynamikę procesów restytucyjnych. Trening tlenowy obejmuje zajęcia kształtujące (na poziomie intensywności odpowiadającej 90-100% wartości tętna progowego oraz trening regeneracyjny – poziom 70-80% HR prog.
Środki treningu to przede wszystkim różne formy lekkoatletyczne, takie jak: marszobiegi w terenie (las, plaża, góry), przedłużone odcinki truchtu , małe i duże zabawy biegowe, bieg ciągły i elementy treningu interwałowego długiego i krótkiego czasu (np. biegi tempowe 3-8 minutowe, wielokrotne biegi na dystansie 80-150 m, biegi wahadłowe na odcinkach 20-30 m wykonywane 10-12 razy).
Na poziom ogólnej wytrzymałości znaczny wpływ wywierają także środki bardziej kompleksowe, takie jak:
1. ćw. gimnastyczne z użyciem materacy, skrzyni, drabinek itp.,
2. ćw. koordynacyjne i gibkościowe wykonywane w seriach,
3. gry i zabawy sportowe (siatkówka, dwa ognie, unihoc itp.),
4. pływanie (zabawy w wodzie, sztafety, pływanie na dystansie).
Specyfika zajęć w liceum sportowym (równoległa realizacja program zajęć dydaktycznych i sportowych, pobyt stały w internacie) powodują, że najbardziej klarowną strukturą prezentującą organizację procesu szkolenia w roku szkolnym (miesiące wrzesień – czerwiec) jest tygodniowy mikrocykl.
W tabelach 3.5 i 3.6 zaprezentowane są dwa przykładowe mikrocykle szkoleniowe koszykarek. Pierwszy jest typowy dla miesięcy jesiennych, drugi dla wiosennych.
W obu przykładach, w ramach 24-25 jednostek przeznaczonych na realizację tygodniowego programu szkoleniowego, poszczególne akcenty tematyczne obejmują:
1) trening sprawności fizycznej – 3/4 jednostki lekcyjne,
2) sporty uzupełniające – 2 jednostki lekcyjne,
3) trening specjalistyczny (koszykówka) – 15 jednostek lekcyjnych,
4) gra właściwa – 2 jednostki lekcyjne,
5) zajęcia teoretyczne – 2 jednostki lekcyjne.
Powyższe proporcje ulegną zmianom w tych tygodniach, kiedy kalendarz sportowy przewiduje rozegranie 2 spotkań ligowych, bądź w sytuacji rozgrywania turnieju.