Dodatkowe uwagi do szkolenia młodzieży uzdolnionej sportowo.
W dotychczasowej praktyce bardzo często zdarza się, że trener, z którym zawodnik rozpoczyna karierę sportową, w wielu przypadkach również z nim ją kończy, co niejednokrotnie utrudnia lub wręcz uniemożliwia prawidłowy rozwój talentu zawodnika.
W obecnej strukturze organizacyjnej sportu potrzebni są trenerzy specjalizujący się w zakresie dotyczącym problematyki:
• szkolenia początkowego w kategorii młodzika (etap szkolenia wszechstronnego);
• szkolenia ukierunkowanego (junior młodszy i junior);
• szkolenia specjalnego (szkolenie olimpijskie, sport profesjonalny).
Uważamy ponadto, iż trenerzy pracujący z grupami młodzieżowymi powinni w szerszym zakresie uczestniczyć w seminariach i konferencjach szkoleniowych (minimum dwa razy do roku).
Dotychczasowy system współzawodnictwa sportowego dzieci i młodzieży zdaje egzamin i współgra z systemem szkolenia – takie są opinie większości środowisk sportu młodzieżowego. Na potwierdzenie takiej oceny przywołuje się wysokie miejsca Polski w corocznych rankingach państw za wyniki mistrzostw świata i mistrzostw Europy juniorów w konkurencjach i dyscyplinach olimpijskich.
Ewentualne zmiany szczegółowych zasad systemu współzawodnictwa powinny pójść więc w kierunku nie wymuszającym zbyt wczesnej specjalizacji młodych zawodników i mieć jednocześnie odzwierciedlenie w systemie finansowania procesu szkolenia. MENiS poczyniło już takie kroki poprzez zwiększenie dofinansowania placówek szkolnictwa sportowego za wyniki osiągane przez absolwentów tych placówek.
Wydaje się, że proponowany system szkolenia sportowego młodzieży oparty o współpracę placówek szkolnictwa sportowego z jednostkami samorządu terytorialnego i polskimi związkami sportowymi może być bardziej efektywny.
W pracy poszczególnych jednostek szkoleniowych należałoby zwracać baczniejszą uwagę na szkolenie indywidualne poszczególnych zawodników – najzdolniejszych w swoich kategoriach wiekowych. Bardzo pomocne przy realizacji tego zadania będą programy szkoleniowe, opracowywane przez polskie związki sportowe i zatwierdzane przez Zespół Prognoz i Analiz Wyników Sportowych COS, ujednolicone dla wszystkich realizatorów (wieloletnie programy szkoleniowe), dostosowane do wieku szkolonych zawodników, zawierające – oprócz treści programowych – również:
• kryteria naboru do szkolenia;
• etapizację szkolenia sportowego;
• elementy kontrolne, zezwalające na prawidłową selekcję do dalszego szkolenia, po zakończeniu kolejnych etapów szkoleniowych (testy, próby, itp.).
Szkoleniowcy – trenerzy, instruktorzy, winni przed zawodnikami stawiać główne a więc odległe cele – mistrzostwa świata, medale olimpijskie. Cele te osiąga się w kilka lat po ukończeniu szkolenia realizowanego w szkole. Tak więc szkolenie w szkole mistrzostwa sportowego winno być etapem na drodze do jego osiągnięcia, a nie celem samym w sobie.