Ćwiczenia z dodatkowym obciążeniem zewnętrznym.
Dopóki ćwiczenia, w których sportowiec pokonuje tylko ciężar własnego ciała umożliwiają postęp w zakresie przygotowania fizycznego, nie ma potrzeby sięgania po dodatkowe obciążenia zewnętrzne. Stopniowe, ostrożne wprowadzanie ćwiczeń z obciążeniem zewnętrznym należy rozpocząć wówczas, gdy dotychczas stosowane ćwiczenia nie zapewniają postępu w zakresie możliwości fizycznych. Przy czym, należy się kierować zasadą: „stosuj jak najmniejszy ciężar, który pozwala uzyskać postęp”.
W treningu młodych sportowców, kierując się troską o ich prawidłowy rozwój fizyczny, należy uwzględniać w pełni bardzo ważną zasadę „ochronną”: przestrzeganie kolejności stosowania w treningu ćwiczeń angażujących poszczególne grupy mięśni – od izolowanych do globalnych. Szczególną uwagę należy zwrócić na mięśnie grzbietu: najpierw unoszenie tułowia w leżeniu przodem na ławce, później – opady tułowia z niewielkim obciążeniem, docelowo u sportowców dorosłych -różne warianty unoszenia obciążenia z wysokości poniżej kolan lub z podłoża. Podobnie należy postępować w odniesieniu do mięśnie kończyn dolnych: najpierw prostowanie nóg w pozycji siedząc (lub w leżeniu tyłem) i zginanie nóg w leżeniu przodem na ławce, później – prostowanie nóg („wypychanie” obciążenia obunóż) w pozycji siedząc lub leżąc, docelowo (seniorzy) – półprzysiady, przysiady ze sztangą na barkach (siła mięśniowa) i wyskoki z półprzysiadu z obciążeniem na barkach (moc).